Ελαστικές/άτυπες μορφές απασχόλησης στην περιοχή Θεσσαλονίκης

Οι διαχρονικά παρούσες ελαστικές/άτυπες μορφές εργασίας στις Ελληνικές πόλεις και περιοχές, εξακολουθούν να είναι εδώ. Αναπαράγονται μάλιστα, συχνά με αυξητικούς ρυθμούς και επίσημη κρατική θεσμοθέτηση και στήριξη. Πλάι σε παραδοσιακές μορφές όπως η ανασφάλιστη και η εποχική εργασία, μια σειρά νέων συμβάσεων, όπως η μερική απασχόληση και ο δανεισμός-«προσωρινή απασχόληση» εδραιώνονται.
Ειδικά για το δανεισμό μισθωτών και τις Εταιρίες Προσωρινής Απασχόλησης που τον εξασκούν, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει πως στηρίζεται σε μια «ελαστική» - εξ αντιδιαστολής ερμηνεία του Αστικού Κώδικα (αρ.651), σύμφωνα με τον οποίο η σχέση μισθωτής εργασίας είναι προσωπική και «Αν δεν προκύπτει κάτι άλλο από τη συμφωνία ή από τις περιστάσεις, …..η αξίωση του εργοδότη στην εργασία είναι αμεταβίβαστη». Παρά τη μικρή εξάπλωση αυτής της μορφής απασχόλησης, όπως δείχνουν και τα παρουσιαζόμενα στοιχεία, αποτελεί ένα νέο ποιοτικά βήμα στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση της σχέσης εργοδότη-εργαζομένου.
Έχει μεγάλη σημασία να τονιστεί πως τα ζητήματα που ανακύπτουν από τις εξελίξεις αυτές δε λύνονται, όπως πιστεύει η κυρίαρχη αντίληψη, μέσα από προσπάθειες «ενημέρωσης», «καλύτερης-ευέλικτης λειτουργίας» των αγορών εργασίας, «σύζευξη προσφοράς και ζήτησης». Με άλλα λόγια: το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στο ότι οι αγορές εργασίας, μεταξύ αυτών και αυτή της Θεσσαλονίκης, δεν αφήνονται να λειτουργήσουν σωστά, αλλά στο ότι οι αγορές εργασίας των κεφαλαιοκρατικών κοινωνικών σχηματισμών, λειτουργούν με διαφορετικές ταχύτητες και κατετμημένα. Η λειτουργία των αγορών εργασίας προϋποθέτει, αναπαράγει και δημιουργεί νέες ανισότητες.